Naspeuren op het internet levert twee mogelijkheden op:
Germanicus Caesar, meestal kortweg Germanicus (15 v.Chr.-19 na Chr.) was een vooraanstaand Romeins veldheer uit het Julisch-Claudische huis. Hij is vooral bekend als een kundig krijgsheer en een bijzonder populair politicus in de tijd van Tiberius. Het was vooral aan hem te danken dat er na de nederlaag van Varus in het Teutoburgerwoud weer orde en rust terugkeerde aan de grens.
De tweede mogelijkheid ligt wellicht meer voor de hand en is minstens zo interessant:
Germanicus was in het oude Rome oorspronkelijk een overwinningstitel, verwijzend naar het toenmalige Germania.
“Germanicus” was een eretitel die kon worden toegekend aan veldheren die zich verdienstelijk hadden gemaakt bij het onder Romeinse heerschappij brengen van het toenmalige Germania.
In het jaar 1911, het jaar waarin onze vereniging Germanicus werd opgericht, zag de wereld en dus ook in Coevorden er nogal anders uit dan nu, ruim 100 jaar later. In Coevorden wonen op dat moment slechts 5352 inwoners en de stad is in 1911 stukken kleiner dan de huidige omvang.
Voetbal raakt in het begin van de 20e eeuw meer en meer in opkomst. Ook Nederland raakt meer en meer in de ban van de voetbalsport, met als grote voorbeeld Engeland, waar voetbal ook in die tijd al razend populair is.
Al voor Germanicus bestond voetbalclub Candia in Coevorden. Echter, deze vereniging sneuvelde in 1911. Maar in de zomer van hetzelfde jaar 1911 blijkt dat voetbal wel degelijk populair is binnen de Coevorder bevolking. Op zaterdagavond 2 september 1911 wordt in hotel Baving-Buiten (tegenover het NS-station, later bekend als Steenhagen/zaal Jutstra/Smitty’s Palace) onder leiding van groenteboer Gerrit Hoefsloot de oprichtingsvergadering gehouden voor een nieuwe voetbalclub. De officiële naam van de club is: Coevorder Voetbal & Atletiek Vereniging Germanicus. Contributie in het eerste verenigingsjaar was 5 cent per week. Door huis aan huis bezoek werden bovendien donateurs geworven en werd er op die manier extra geld voor de startende club binnengehaald.
In 1912 telt de vereniging 33 leden en 62 donateurs. In dat jaar wordt Germanicus toegelaten tot de Noord Centrale Voetbalbond. In dat jaar komen we in deze bond andere bekende namen tegen zoals KHC-Kampen; MSC-Meppel en Old Forward uit Frederiksoord.
In 1916 wint Geel-Zwart twee keer van Emmen. Uit wordt het 1-3 en thuis wordt met 4-1 gewonnen. In 1918 wordt er nog steeds onder de naam Geel-Zwart gevoetbald. Geel-Zwart komt uit in de Veenkoloniale Bond en speelt tegen onder andere SDO-Emmen, TVS-Ter Apel en VIOS-Nieuw Dordrecht.
In het seizoen 1920-1921, stapt Germanicus over naar de 3e klasse B in de afdeling Oost van de Nederlandse Voetbalbond, de NVB. In deze competitie van de nationale voetbalbond werd gespeeld tegen Borne, Enschede 2, Enschedese Boys 2, Hengelo 2, Luctor&Emergo, De Tubanters en Tubantia 2. Germanicus eindigd stijf onderaan. De twee daarop volgende seizoenen eindigt Germanicus op bescheiden plaatsen in het rechter rijtje van de 3e klasse B Oost en de 3de klasse A Oost. In seizoen 1926-1927 keert de spanning en het succes terug. Germanicus eindigt in de 3e klasse B Oost als eerste met 19 punten uit 14 wedstrijden. Kampioen Germanicus 1 speelt het seizoen 1927-1928 dus in de 2e klasse Oost. Het verblijf in de 2e klasse is helaas van korte duur.
In 1929 wordt Germanicus door de voetbalbond gedwongen om te verhuizen naar een andere locatie. De bond eist dat er kleedkamers bij het veld zijn en die zijn er niet op de oude locatie aan de Looweg, tegenover de ingang van de oude begraafplaats. Germanicus verhuist dus naar een terrein achter cafe Weering-Wehkamp aan de Loo.
Er volgen enkele goede seizoenen die in 1932 leidt tot een kampioenschap van de 3e klasse. Het seizoen 1932-1933 wordt redelijk goed afgesloten met een vierde plaats op de ranglijst en slechts 3 punten minder dan de uiteindelijke kampioen Phoenix. In 1933 komt Germanicus ook al met een A en B junioren elftal uit in competitieverband. Op dat moment telt de vereniging 125 leden, waarvan 25 aspiranten en 20 dames. De contributie in deze periode is gestegen naar 60 cent per maand.
De jaren zeventig van de vorige eeuw waren de gouden tijden voor Germanicus. Het seizoen 1972/1973 kende een ongemeen spannend slot van de competitie, met nog 1 speelronde te gaan, staan maar liefst 4 ploegen bovenaan met een gelijk aantal punten: C.E.C., Emmen, Velocitas en Germanicus. Op de laatste competitiedag moet Germanicus in Groningen aantreden tegen de rechtstreekse concurrent Velocitas. Gesteund door honderden supporters weet Germanicus een 0-1 zege te behalen tegen de Groningers. Emmen verliest tegen Sneek en C.E.C weet te winnen van Harkema Opeinde en eindigt dus gelijk bovenaan met Germanicus met 29 punten (destijds nog 2 punten voor een overwinning).
Een beslissingswedstrijd moet dus uitkomst brengen wie zich kampioen van de 1e klasse mag noemen. Op 2e paasdag 1973 wordt er op het neutrale terrein van Zwartemeer (voorheen de accommodatie van SC Drenthe) gespeeld, met maar liefst 10000 toeschouwers rondom het veld. Voor amateurbegrippen een onwaarschijnlijk hoog aantal. Menig betaalde club zou er tegenwoordig blij mee zijn….
Dit succeselftal onder leiding van trainer Wim van den Heuvel bestaat die roemruchte dag uit de volgende spelers: Keeper Hennie Mellema, Wim van der Veen, Henk Kruize, Ep deJonge, Joop Meijer, Wim Ekkelenkamp, Richard Warczynski, Herman Vloedgraven, Kap Ensink, Gezinus Cremer, Peter Drent, Joop Koel, John Pelgrim en reservekeeper Johan Poppinga.
In de volgepakte accommodatie in Klazienaveen zorgen beide elftallen voor een heus voetbalspektakel. Beide elftallen zijn volkomen aan elkaar gewaagd en geven elkaar geen meter toe. C.E.C. weet echter de enige goal in de wedstrijd te maken en mag zich dus de noordelijke kampioen van seizoen 1972/1973 te noemen.
In het seizoen 1973/1974 staat niet alleen het kampioenschap te behalen maar ook een plek in de nieuw te vormen hoofdklasse. De eerste zeven clubs uit de 1e klasse Noord en eenzelfde aantal clubs uit de eerste klasse Oost, vormen in seizoen 1974/1975 de Hoofdklasse.
Germanicus is officieus de eerste hoofdklasser van Nederland, hoe dit kan? In het seizoen 1973/1974 heeft Germanicus halverwege de competitie al zo’n grote voorsprong op de concurrentie, dat de nummer 8 in de competitie, Germanicus niet meer kan inhalen. Daarom kunnen we stelling verdedigen dat wij officieus de eerste Hoofdklasser waren van Nederland!
In het seizoen 1973/1974 valt tweede paasdag op 15 april 1974. Op deze paasmaandag beleven we het absolute hoogtepunt uit onze geschiedenis. Op een volgepakt sportpark de Pampert, (een kleine 5000 toeschouwers) wordt de wedstrijd tegen Oosterparkers uit Groningen met 4-1 gewonnen. Germanicus is voor het eerst in haar 63e jaar bestaan, kampioen van de allerhoogste klasse binnen het amateurvoetbal!
Door het behaalde kampioenschap speelt Germanicus een halve competitie om het Nederlands amateurkampioenschap. De eerste wedstrijd tegen de uiteindelijke landskampioen Elinkwijk uit Utrecht wordt met 1-0 verloren. Germanicus toont zich als een gelijkwaardige tegenstander door gelijk te spelen tegen Limburgia, Quick Nijmegen en Hermes DVS. De verre uitwedstrijd tegen RBC Roosendaal gaat verloren.
Het meespelen om het landskampioenschap heeft wel tot gevolg dat de naam Germanicus onder talloze voetballiefhebbers in geheel Nederland bekend is. Ver buiten Drenthe weten velen niet eens in welke provincie de plaats Coevorden ligt, maar ze kunnen je wel vertellen dat er een voetbalclub met de naam Germanicus speelt.
In die tijd was Germanicus ook uniek in de vorm van clubsponsoring. Tegenwoordig wordt zo’n beetje elke vereniging gesponsord, maar in 1974 was daarvan nog geen enkele sprake. De firma Weber stelde een sponsering voor om de hoge kosten voor het spelen in de hoofdklasse te compenseren, maar wilde de bedrijfsnaam daarvoor terugzien in de clubnaam. Tot op dat moment kwam een dergelijke naams-verbinding nog niet voor in het amateurvoetbal. Samen met (Hubert) Sneek en (Westermeijer) Ede waren we de pioniers op dit gebied. Zo kwam de nieuwe clubnaam Weber-Germanicus tot stand.
De KNVB was eigenlijk niet blij met deze ontwikkeling binnen het amateur voetbal, maar had geen regels om dit te verbieden. Qua naamsbekendheid heeft Weber optimaal geprofiteerd van de voor die tijd unieke situatie. Als je een wat oudere voetballiefhebber elders in het land vraagt of hij Germanicus kent, volgt zelfs in deze eeuw nog vaak de toevoeging: Oh ja, Weber!.
In het seizoen 1974-1975 starten we dus in de Hoofdklasse B, inmiddels met de nieuwe officiële naam Weber-Germanicus. Het eerste seizoen werd zeer matig gepresteerd, want we kunnen Quick-Nijmegen en Velocitas net voorblijven en eindigen op een 12e plaats. Het eerste jaar in de hoofdklasse was er dus sprake van een teleurstellend seizoen. Er is in de twee beginjaren van de hoofdklasse trouwens geen voorspelling te maken over de prestaties. De ene keer doen we mee keer doen we mee om het kampioenschap, om het jaar daarop weer te vechten tegen degradatie.
Maar op 9 mei 1976 is het zover. Door een overwinning op naaste concurrent Rheden, verovert Weber-Germanicus het kampioenschap van de Hoofdklasse B! Uniek voor een relatief kleine club uit een nog kleinere plaats als Coevorden. Het Kunststukje is zelfs zo uniek dat dit nu na meer dan 112 jaar clubgeschiedenis, eenmalig blijkt te zijn. Germanicus heeft op dat moment een geweldig elftal, waar trainer Wim van den Heuvel het maximale rendement uit haalt.
Rheden wordt met 2-1 verslagen en Weber-Germanicus mag opnieuw een gooi doen naar het Nederlands kampioenschap. De namen van de succesformatie: Hennie Mellema, Gezinus Cremer, Albert Hilbink, Joop Koel, Joop Meijer, John Pelgrim, Herman Vloedgraven, Tjibbe Bruinsma, Marinus Bosman, Gerrie Boer, Theo Hakkers, Peter Drent, Wim van der Veen, Bert Arends, Bert de Vries, Teun Woelders en Tjerk de Jong. Trainer Wim van den Heuvel, elftalleider Gerrit Santman, Verzorger Gerrit Hiddinken fysiotherapeut Ab Meijerink.
Als kampioen van de Hoofdklasse B mogen we samen met CVV Rotterdam (Hoofdklasse A) en Limburgia (Hoofdklasse C) strijden om de eer van het landskampioenschap. De eerste wedstrijd, een uitwedstrijd tegen CVV Rotterdam, vanaf het station Coevorden vertrekt een speciale trein met 800 supporters richting Rotterdam, de trein heeft zelfs een speciale naam: De Weber-Germanicus Express! Ook met een 10-tal bussen en tig auto’s gingen de supporters massaal naar Rotterdam, in totaal waren er ongeveer 1800 mensen uit Coevorden en omstreken naar Rotterdam afgereisd. Een kwartier voor het einde van de wedstrijd stond Germanicus nog voor met 0-1, wat er in het laatste kwartier gebeurde, is met geen pen te beschrijven, er wordt verloren met 4-1, zowel voor de tegenstander als de scheidsrechter blijft een katterig gevoel over, dat zou later nog blijken….Limburgia is duidelijk een maatje te groot voor ons elftal en wint beide wedstrijden 0-1 en 3-1. De ploeg uit Brunsum kan echter wel op aanzienlijk meer sympathie rekenen dan de tegenstander uit Rotterdam. Dit gegeven, alsmede de nare ervaring in Rotterdam zijn de ingrediënten voor een waar spektakelstuk in de thuiswedstrijd regen CVV. Weber-Germanicus is zelf inmiddels al kansloos voor het kampioenschap, maar heeft duidelijk iets recht te zetten. Het wordt een wedstrijd van erop of eronder en Weber-Germanicus wint met 1-0, toendertijd nog in Studio sport te zien. Gevolg van deze zwaarbevochten overwinning is dat Limburgia uiteindelijk de nieuwe kampioen is.
Door ons kampioenschap in het vorige hoofdklasse seizoen mogen we in het najaar van 1977 deelnemen aan de KNVB – beker voor profclubs. We overleven zowaar de eerste bekerronde door Heracles in Almelo te verslaan met 0-1. In de tweede ronde op de Wageningse Berg moeten we echter onze meerdere erkennen in de profclub Wageningen.
De seizoenen erop gaat Germanicus door het leven als een grijze muis binnen de hoofdklasse, want 3 keer een twaalfde plaats en 1 keer een tiende plaats. In het seizoen 1978-1979 zien we opnieuw slechte prestaties van het eerste elftal, dit keer heeft het vergaande gevolgen, waarover heden – ten – dage nog steeds wordt overgesproken wordt! Germanicus 1 presteert matig en dit keer heeft dat ook gevolgen voor de trainer Wim van den Heuvel. Van den Heuvel ambitieus als altijd, baalt enorm van de tegenvallende prestaties. Volkomen logisch dat hij daardoor behoorlijk in mineur is. Dit wordt door het toenmalig bestuur zodanig uitgelegd dat de trainer het niet ziet zitten om het elftal weer op de rails te krijgen. Achteraf zal blijken dat er sprake is van een grote communicatiestoring. Maar feit is wel dat Wim van den Heuvel op 1 april 1979 op non-actief wordt gesteld. Op de jaarvergadering heeft het bestuur een moeilijk avondje. Wim van den Heuvel was erg geliefd bij spelers en supporters en deze komen verhaal halen over het, in hun ogen onterechte ontslag. Na veel discussies over en weer kan het bestuur uiteindelijk blijven zitten. Tijd heelt alle wonden, wordt er wel eens gezegd en gelukkig kunnen we dat ook in dit geval zeggen. In 2010 keert Wim van den Heuvel na decennia afwezigheid terug als Hoofd Jeugdopleiding, en tijdens het 100-jarig bestaan in september 2011, wordt Wim van den Heuvel heel terecht tot trainer van de eeuw gekozen.
Voetbalgeschiedenis 1980 tot heden
Na een aantal magere jaren in de hoofdklasse is er in het seizoen 1980-1981 onder leiding van Toon Valks toch nog weer een lichtpuntje. Er wordt een periodetitel behaald en achter kampioen De Treffers en Rohda Raalte wordt er een verdienstelijke 3e plek behaald. In seizoen 1981-1982 wordt er tijdens een buitengewone ledenvergadering op 17 mei 1982 besloten om afstand te doen van onze “voornaam” Weber. Aan acht jaar sponsering is een eind gekomen en vanaf deze datum gaan we weer gewoon als C.V.V. Germanicus door het leven.
In het seizoen 1982-1983 wordt Germanicus op 13 oktober in rouw gedompeld, door het plotseling overlijden van de markante voorzitter Steven Balten, na deze bijzonder trieste gebeurtenis, blijkt aan het eind van het seizoen dat Germanicus weinig bespaard is gebleven. Na 9 jaar hoofdklasse eindigt het 1e elftal stijf onderaan en is degradatie naar de 1e klasse een feit.
In het seizoen 1983-1984 wordt Azing Griever als trainer aangesteld, onder zijn leiding behaald Germanicus in de eerste 2 seizoenen een top 3 positie in de 1e klasse. In het seizoen 1985-1986, wordt op 11 mei 1986 na een uitermate spannende wedstrijd in Schoonoord tegen KSC na een 0-1 overwinning kampioen. Het eerste elftal geeft Germanicus het mooist denkbare cadeau voor het 75 jarig bestaan op 2 september 1986. Een kampioenschap en daarmee promotie naar de hoofdklasse.
Op zaterdag 30 en zondag 31 augustus 1986 wordt op grootste wijze het 75-jarig bestaan van Germanicus gevierd. Op de vrijdagavond vooraf het jubileumweekend, speelde ons vlaggenschip na 3 jaar afwezigheid in de hoofdklasse hun 1e wedstrijd in de competitie en won thuis met 5-2 van De Zweef. Een week later stuntte men helemaal toen men in Groesbeek op zaterdagavond De Treffers met 0-5 te kijk zette. Toen eenieder ook al teletekst op televisie had vertrouwde men het niet helemaal en dacht men aan een tikfout op de teletekstredactie. Het bleek wel degelijk te kloppen en Germanicus stond na 2 wedstrijden bovenaan met een doelsaldo van 10 voor en 2 tegen. Tot aan het seizoen 1990/1991 bleef Germanicus met wisselend succes Hoofdklasser. In 1991 volgde de degradatie naar de 1e klasse.
Na 4 jaar in de 1e klasse te hebben gespeeld keert Germanicus op zondag 23 april 1995 onder leiding van trainer Rolf Veneboer terug naar de Hoofdklasse. Ondanks een 2-1 verlies bij Drachten, maar doordat medeconcurrent Rohda Raalte verloor van Nieuw – Buinen is het kampioenschap toch een feit. Een jaar later degradeert Germanicus kansloos uit de hoofdklasse.
Tot aan het seizoen 2005/2006 blijft Germanicus 1e klasser, en op hemelvaartsdag in 2006 volgt er na 45 jaar eerste klasse of hoofklasse degradatie naar de 2e klasse. In het seizoen 2006-2007 wordt Gert Heerkes aangesteld als trainer, na een moeizaam begin in de competitie, begint het elftal te draaien en komt in de nacompetitie net iets te kort voor promotie. In het seizoen 2007-2008 volgt de bekroning, op zaterdag 19 april 2008 en uitgerekend tegen stadsgenoot Raptim, wordt op de Pampert voor ruim 2000 toeschouwers middels een 3-1 overwinning het kampioenschap behaald. Trainer Gert Heerkes was tevens trainer bij Heracles op dat moment. Vanaf januari 2008 werd Germanicus overdonderd met het bericht dat Gert Heerkes de nieuwe trainer was van Heracles. In goed overleg heeft Gert Heerkes het seizoen afgemaakt bij Germanicus, met als bekroning een kampioenschap, tevens zorgde hij ervoor dat Heracles voor de eredivisie bleef behouden. Tijdens het seizoen 2007-2008 speelde Germanicus op 10 februari 2008 een legendarische wedstrijd thuis tegen Emmen, na een hopeloze 0-3 achterstand bij rust. Patrick Kreeft kwam in de 60e als invaller in het veld en hij scoorde binnen het half uur 6 keer – 10 februari 2008 wordt nu ook wel Saint Patricks Day genoemd! Helaas degradeerde Germanicus na 2 jaar 1e klasse naar de 2e klasse,
In september 2011 wordt gedurende 4 dagen het 100 jarig jubileum op grootste wijze gevierd, met als hoogtepunten een druk bezochte receptie (meer als 400 genodigden), de bonte avond waar alle senioren elftallen een optreden deden, een dag voor alle jeugdleden, een reünie met meer dan 400 aanmeldingen en als slotstuk een gigantische feestavond met de topband “Diep Triest”
Onder leiding van trainer Eric Prins wordt in het seizoen 2014-2015 het kampioenschap behaald. Zonder zelf te spelen maar door het verlies van een medeconcurrent kon in april 2015 de vlag weer worden gehesen voor het kampioenschap. Helaas degradeerde Germanicus het seizoen erop weer na de 2e klasse. Tijdens de corona – periode werd de competitie afgebroken, op dat moment stond Germanicus met de minste verliespunten bovenaan. KNVB heeft mede doordat een vereniging in het Zuiden voor het zaterdagvoetbal koos besloten dat na Jubbega ook Germanicus alsnog promoveerde in het seizoen 2019-2020 na de 1e klas.
Na 3 jaren in de 1e klasse te hebben gespeeld, is Germanicus in het seizoen 2022-2023 weer gedegradeerd na de 2e klasse.
De crisisjaren van de jaren 30 brengt ook positief nieuws met zich mee! De regering komt met maatregelen om de grote werkloosheid het hoofd te bieden en door de DUW (Dienst Uitvoering Werken) wordt het begrip werkverschaffing ingevoerd. In de gemeente Coevorden wordt in het kader van werkverschaffing het sportpark ‘De Pampert”aangelegd. Het sportpark is in het begin nog bescheiden van omvang met 2 voetbalvelden en 1 korfbalveld. Germanicus huurt het sportpark van de gemeente Coevorden voor een jaarlijks bedrag van ƒ 300.
In de eerste 25 jaar was er ook al sprake van een clubblad. Ons clubblad heette ook toen al de Geel-Zwarte. In 1932 wordt het voor ƒ 100 per seizoen gedrukt door Feiko van der Velde die bovendien de advertentieopbrengsten mag houden.
In het eerste oorlogsjaar 1940 telt Germanicus nog slechts 66 leden. Een absoluut dieptepunt. Seizoen 1942-1943 telt de vereniging weer 110 leden, maar door de oorlog zijn lang niet altijd voldoende spelers beschikbaar om de 3 seniorenelftallen te bemannen. Germanicus speelt tijdens de tweede wereldoorlog in de zogenaamde noodcompetitie mee. In het seizoen 1941-1942 wordt het zelfs kampioen. Terwijl in het laatste oorlogsjaar alle sport is verboden, pakt Germanicus na de bevrijding in 1945 de draad weer op. In de eerste maanden wordt er veel gevoetbald tegen Engelse, Canadese en Nederlandse militaire elftallen.
Omdat vervoer nog steeds moeizaam is, worden de competities ingedeeld in kleinere regio’s. In de 3e klasse H Noord eindigt Germanicus samen met STA op de eerste plaats met beiden 21 punten uit 12 wedstrijden. Daarna is de koek op voor onze club, want in de nacompetitie komt Germanicus niet verder dan een vijfde en tevens laatste plaats.
Na de oorlog gaat het met het ledental crescendo. In een korte periode komen er 90 nieuwe leden bij en in 1946 telt Germanicus ineens weer 225 leden.
In Germanicus 1 is ingedeeld in de 3e klasse D, met uitsluitend Drentse verenigingen. In de 3e klas wordt met 2 punten voorsprong op Asser Boys het kampioenschap gevierd en is voor de derde keer op rij de promotieronde veilig gesteld. Ook in die periode schommelde Germanicus tussen de 3e en 2e klasse, overigens was de 2e klasse de op één na hoogste competitie in die periode.
In het seizoen 1957-1958 ruiken we opnieuw aan het kampioenschap in de tweede klasse, maar komen twee punten tekort ten opzichte van Alcides uit Meppel en DOS’19 uit Denekamp. Het jaar er op wordt Germanicus naar de 2e klasse Noord overgezet en wordt daarin kampioen. Germanicus gaat het seizoen 1961-1962 in met 660 leden, 4 seniorenelftallen en een groot aantal jeugdelftallen.
Het seizoen 1964-1965 is er eentje van billen knijpen, want het eerste elftal presteert zeer matig. De allerlaatste wedstrijd wordt op de Pampert gespeeld tegen uitgerekend Emmen dat die dag kampioen kan worden. De Pampert is afgeladen met in totaal zo’n 5000 toeschouwers, waaronder 4566 betalende toeschouwers die voor een absolute recordomzet van ƒ 4783 zorgen.
In 1966 wordt door een prachtig staaltje van samenwerking en zelfwerkzaamheid een eigen clubgebouw gerealiseerd.
Germanicus is al enkele jaren in onderhandeling met de gemeente Coevorden om reclameborden rondom het hoofdveld te mogen aanbrengen. In 1969 krijgt het uiteindelijk de langverwachte toestemming en daarmee wat extra inkomsten in het laatje. Extra, want recettes en met name de bazaarcommissie zorgen ook voor prima inkomsten.