Henk heeft vanaf zijn jeugd een onvoorwaardelijke liefde ontwikkeld voor zijn club Germanicus. Een liefde waarvan de vlam nimmer dooft. Een liefde die Henk belijdt met passie en vastber adenheid. Bij verlies van zijn Germanicus is de teleurstelling bij Henk vele malen groter dan het kwadraat van alle opgetelde teleurstelling van de voltallige eerste selectie. Germanicus is voor Henk meer dan een club, en Henk is meer dan een doorsnee ambassadeur voor Germanicus.
Henk heeft als voetballer tijdens de gloriejaren ’70 onderdeel uit mogen maken van het eerste elftal. Een periode waarin hij volop heeft genoten van zijn actieve voetbalcarrière en een periode waarover hij nog altijd volmondig kan vertellen. Het waren de kampioenschappen in de hoofdklasse in de jaren ’74 en ’76 welke nooit uit de geschiedenisboeken van Germanicus zullen verdwijnen. En daarmee zal ook de naam Henk Kruk vereeuwigd zijn in de documenten van Germanicus.
Germanicus is een club waar Henk vele functies heeft bekleed en altijd welwillend is geweest om de club te helpen daarwaar hij inzetbaar was. Of het nu om het organiseren van activiteiten gaat, leider van een jeugdteam, kantinebeheer, of het uitvoeren van consulttaken; Henk heeft vanaf de jaren ’80 altijd zijn steentje bijgedragen als vrijwilliger van de club. Ondanks zijn uitgesproken mening en soms wat tegendraadse opmerkingen; Henk nam altijd genoegen met een rol op de achtergrond en is al zijn jaren dienstbaar geweest aan de club.
De liefde voor Germanicus komt het mooiste tot zijn recht als lijnentrekker. Hortend en stotend, zwetend van ellende en pijn in alle spieren. Maar Henk moest en zou week in week uit het veld rond met de lijnentrekker zodat de velden er strak bij lagen. Iedere week weer nam Henk halverwege het lijnen trekken plaats in de dugout om op adem te komen. Als je een vrijwilliger zoveel pijn ziet lijden voor een club als Germanicus, wetende dat gezondheid het eigenlijk niet meer toe laat, dan weet je dat de liefde oprecht is!
Henk is een positief kritisch persoon die de discussie nimmer uit de weg gaat. Ondanks dat deze wat bonkige hengst de laatste tien jaar aardig is getemd, is zijn liefde voor Germanicus nog even groot als de eerste dag waarop Henk de Pampert betrad. Henk is al die jaren op de Pampert aanwezig geweest en heeft verschillende rollen vervuld; liefde in voor- en tegenspoed. Henk is een markant figuur, een tikje gestoord maar bovenal een unieke Germaan. Als Germanicus hopen we dat Henk nog vele jaren bij ons blijft en accepteren dat hij het vanaf nu wat rustiger aan gaat doen. Wij feliciteren Henk met zijn erelidmaatschap en feliciteren Germanicus met een nieuw en uniek Erelid.
